In onze weblog van 9 juni 2016 besteedden wij aandacht aan de aankondiging van minister Asscher om te komen tot een regeling op grond waarvan werkgevers worden gecompenseerd voor de kosten van de verschuldigde transitievergoeding bij ontslag wegens langdurige arbeidsongeschiktheid van een werknemer. Een compensatie die terugwerkende kracht heeft tot 1 juli 2015, de datum van inwerkingtreding van de Wet Werk en Zekerheid. Deze regeling zou ingaan per 1 januari 2018.
Slapend dienstverband. Komt er nog compensatie voor de transitievergoeding?
Stand van zaken
Inmiddels laat de inwerkingtreding van dit wetsvoorstel om meerdere redenen op zich wachten en zal niet vóór 1 januari 2019 plaatsvinden. De Raad van State heeft zich in haar advies van 23 januari 2017 zeer kritisch over dit wetsvoorstel uitgelaten (o.a. kostbaar, waarom geen ontslagvergoeding bij langdurige arbeidsongeschiktheid zoals vóór 1 juli 2015 en de uitvoering van de regeling is arbeidsintensief en kostbaar).
Daarnaast is het wetsvoorstel controversieel verklaard oftewel dit wetsvoorstel is een zaak voor het nieuwe kabinet. Tenslotte moest het UWV vóór 1 juli 2017 beschikken over een opdracht van de regering om deze regeling te implementeren wilde deze in werking kunnen treden op 1 januari 2019.
En die opdracht is er niet.
Werkgever niet verwijtbaar
Uit de rechtspraak blijkt dat tot nu toe het beroep van een werknemer op ernstig verwijtbaar handelen van de werkgever uitsluitend vanwege het in stand houden van een dienstverband na twee jaar arbeidsongeschiktheid niet door de rechter wordt gehonoreerd. Ook in hoger beroep oordeelde het Hof Arnhem Leeuwarden ¹) als het Hof Den Haag ²) dat het door de werkgever slapend in stand houden van het dienstverband om op die manier te ontkomen aan het betalen van een transitievergoeding geoorloofd is en geen tekortkoming in de nakoming van de arbeidsovereenkomst of misbruik van bevoegdheid oplevert.
Volledige transitievergoeding
Indien een werkgever bij langdurige arbeidsongeschiktheid toch tot ontslag overgaat, is hij de volledige transitievergoeding verschuldigd, zelfs indien de inkomensschade voor een werknemer beperkt is. Dit bleek recentelijk nog uit een uitspraak van het Hof Den Bosch van 13 juli 2017 ³). Het inkomensverlies van de werknemer bedroeg over de periode van 20 maanden tot zijn AOW-gerechtigde leeftijd € 6.000,-- bruto. Het Hof oordeelde dat uit de memorie van toelichting op de wet niet blijkt dat het de bedoeling van de wetgever is geweest om een werknemer die binnen afzienbare tijd de AOW-gerechtigde leeftijd bereikt een lagere transitievergoeding toe te kennen. De stelling van de werkgever dat de verzochte (en toegekende) transitievergoeding van ruim 73.000,-- disproportioneel was en een ongerechtvaardigde verrijking betekende ten opzichte van collega’s van wie het dienstverband eindigt bij het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd, verwierp het Hof.
Conclusie
Bovenstaande betekent dat de huidige praktijk van slapende dienstverbanden van langdurig arbeidsongeschikte werknemers nog wel zal blijven doorlopen. Wel moet de werkgever zich realiseren dat indien de gezondheidstoestand van de werknemer zich onverwachts verbetert, de werkgever een re-integratieverplichting heeft. Het nieuwe wetsvoorstel kent overigens geen compensatie van de transitievergoeding toe over de periode dat het dienstverband met de werknemer na afloop van de loondoorbetalingsperiode slapend in stand is gehouden.
Door Poppe Merkus
¹) Hof Arnhem Leeuwarden 27 juli 2016, ECLI:NL:GHARL:2016,6140
²)Hof Den Haag 14 oktober 2016, ECLI::NL:GHDHA:2016:3036
³)Hof Den Bosch 13 juli 2017, ECLI:NL:GHSHE:2017:3263