Ondanks dat omwonenden slechts anoniem durfden te klagen, kwam het gerechtshof Amsterdam onlangs toch tot een ontruimingsveroordeling van een gezin dat al geruime tijd ernstige overlast veroorzaakte. Een steun in de rug van de verhuurder in de strijd tegen overlast.
Een succesvolle ontruimingsprocedure wegens overlast staat of valt met het door de verhuurder geleverde bewijs. Een verhuurder doet er dan ook verstandig aan een overtuigend en gedetailleerd overlastdossier op te bouwen. Daarbij zal hij vooral afhankelijk zijn van de bereidheid van omwonenden om met naam en toenaam schriftelijke klachten in te dienen. Anonieme verklaringen hebben immers slechts beperkte bewijskracht. In de praktijk blijkt het niet-anoniem melden echter vaak een (te) grote stap voor de klagers, waardoor de verhuurder wordt belemmerd in een effectieve aanpak van de overlast. Tegen dit probleem liep de verhuurder ook aan in de procedure die leidde tot het voornoemde arrest dat het gerechtshof op 15 juli 2014 wees.
In deze casus ging het om een groot gezin dat al geruime tijd ernstige overlast veroorzaakte, onder meer bestaande uit het bedreigen, intimideren en uitschelden van omwonenden, het veroorzaken van geluidsoverlast en het bedreigen van een corporatiemedewerker. Het gezin bleek niet te handhaven in de woning en werd in kort geding ontruimd, waarna het werd geherhuisvest in drie wooncontainers. Daar ging het echter ook mis, waarna een nieuw kort geding volgde. Het gezin werd vervolgens ook veroordeeld om de wooncontainers te ontruimen. Van dit laatste kort gedingvonnis ging het gezin in hoger beroep.
De verhuurder onderbouwde haar stelling in eerste aanleg met de overlasthistorie sinds 2000 uit haar eigen dossier, een overzicht van registraties uit het politiesysteem en een aangifte van een van zijn medewerkers. In hoger beroep werden hieraan twee processen-verbaal van in de buurt werkzame politiefunctionarissen toegevoegd, alsmede zes schriftelijke anonieme klachten die in het verleden bij de verhuurder waren ingediend.
Volgens het hof moeten de stukken in onderling verband worden bezien en vinden de anonieme klachten in voldoende mate steun in de eigen waarnemingen van de verhuurder en van de politie en in door anderen gedane aangiften. Het hof vond voldoende aannemelijk dat het ontbreken van niet-anonieme klachten was te wijten aan de angst voor represailles die het gezin de omgeving had ingeboezemd.
Alhoewel de gegrondheid van anonieme klachten moeilijker kan worden gecontroleerd, kunnen deze onder bijzondere omstandigheden dus desalniettemin tot een ontruimingsveroordeling leiden. Daarvoor zal wel voldoende steunbewijs aanwezig moeten zijn, bijvoorbeeld door eigen waarnemingen van de verhuurder, de politie en derden. Zie in dit kader ook de uitspraak in de Tokkie-zaak uit 2003.
Voor meer informatie over dit onderwerp kunt u contact opnemen met Paul Roks.