Een gedragsaanwijzing: nuttig of nutteloos?

In welke gevallen is het zinvol om een gedragsaanwijzing te vorderen?  In dit artikel bespreek ik een tweetal uitspraken, waarin een gedragsaanwijzing gevorderd werd.

shutterstock-339048494.jpg

Geen ei van Columbus

Op onze website hebben wij u in 2014 en in 2016 geïnformeerd over de “civielrechtelijke gedragsaanwijzing” en in 2017 over de publiekrechtelijke gedragsaanwijzing. De civielrechtelijke gedragsaanwijzing is simpelweg het met tussenkomst van een rechter opleggen van een gebod of juist een verbod aan een huurder, veelal op straffe van een dwangsom. Dit is zoals wij eerder aangaven geen geheel nieuw fenomeen, maar dat wil niet zeggen dat het geen nuttig instrument kan zijn.

Bespreking van rechtspraak

In een uitspraak van de kantonrechter Rotterdam (5 januari 2018, ECLI:NL:RBROT:2018:282) vorderde een verhuurder een veroordeling van de huurder om zich als goed huurder te gedragen, waarbij het hem onder meer werd verboden om geluidsoverlast te veroorzaken. Dit op straffe van een dwangsom. De kantonrechter overwoog dat een gedragsaanwijzing in bijzondere gevallen een goed middel kan zijn om tegen ongewenst gedrag van een huurder op te treden, maar dat het dan wel moet gaan om gevallen waarin een bepaald specifiek gedrag als onwenselijk wordt ervaren. De gedragsaanwijzing moet dus zien op een verdere invulling van contractueel en wettelijk al bestaande verplichtingen en het enkel vastleggen dat iemand zich als goed huurder moet gedragen of geen overlast mag veroorzaken, is dus volgens de rechter te weinig concreet en onvoldoende. De vordering werd afgewezen.

In een andere zaak bij de kantonrechter in Apeldoorn (6 november 2017, ECLI:NL:RBGEL:2017:5882) werd wel met succes een gedragsaanwijzing gevorderd. Het ging daar om overlast die werd veroorzaakt door twee honden. De overlast bestond uit blaffen, agressief gedrag en het bijten van mensen. Dit is een goed voorbeeld van een situatie waarbij een gedragsaanwijzing zinvol kan zijn. De rechter legde de volgende geboden op: de ene hond moest zodra hij buiten de woning kwam steeds aangelijnd zijn (dus op de galerijen, in de trappenhuizen, de liften e.d.) en de andere hond moest buiten de woning niet alleen aangelijnd zijn maar ook een muilkorf dragen. Eén en ander werd gekoppeld aan een dwangsom van € 50,-- per hond per dag dat het gebod niet wordt nagekomen, met een maximum van € 2.500,-- per overtreding.

Is een gedragsaanwijzing dus nuttig of nutteloos?

Dat wisselt. In de praktijk zie je dat verhuurders (zonder tussenkomst van een rechter) met huurders een gedragsaanwijzing overeenkomen, waarbij wordt afgesproken dat de huurder zich als goed huurder moet gedragen, geen overlast meer mag veroorzaken en hulp moet accepteren van een bepaalde instantie. Los van het feit dat hier uiteraard wel een preventief effect vanuit kan gaan, laat bovengenoemde uitspraak van de rechter in Rotterdam zien dat een dergelijke “vage” gedragsaanwijzing in rechte kan sneuvelen. Nutteloos dus. Maar als je de gedragsaanwijzing vordert in de juiste gevallen (bijvoorbeeld bij tuinonderhoud, overlast door huisdieren of ander specifiek overlast gevend gedrag) dan kan het vorderen van een gedragsaanwijzing wel degelijk nuttig zijn. Zeker als een zaak nog niet rijp is voor een ontbinding en ontruiming. Om nog meer effect te sorteren kan de gedragsaanwijzing gevorderd worden op straffe van ontruiming. Dat creëert een goede stok achter de deur voor de huurder om te luisteren. Kortom, per zaak zal steeds beoordeeld moeten worden of een gedragsaanwijzing zinvol is en zo ja hoe je daar invulling aan geeft: wat mag de huurder wel en wat niet en vorder je dat op straffe van een dwangsom of bijvoorbeeld op straffe van ontruiming. 

Voor vragen of advies neem contact op met Tanja de Nijs.




Pagina printen:Printen
Relevante nieuwsberichten